PRELEGO EN LA DEZERTO

Prelego en la Dezerto

Prelego en la Dezerto

Ŝajnas ke diskuto en la dezerto,

Post tre diri al vi.

Nur havas, ĉi tie, solecon ...

Post tiom multe ami vin?

Plej tiam! Ne trovos vin.

Mi ne vidos vin, mi ne amos vin ...!

Ĉar estas granda mensogo!

Ŝajnas ke diskuto en la dezerto ...

Kaj foje, mi krias.

Sed, mi pripensas...

Kie vi estas?

Mi ne aŭdas vin!

Nun trovu vin estas neebla.

Ŝajnas ke mi parolas,

Perdita en dezerto ...

Ĉu post tiel nomas vin?

Mi sentas ke post tiom

 da bruo,

 nomas ĝin,

 ami vin,

de kriante,

Ankoraŭ mi estas en la dezerto por serĉi vin.

Fino.

Saluton ien!

Mi parolas de la dezerto ...

Hej, kie vi estas?

Komprenu tian monteton, Ĉu?

Monteto maltrankviliga?

Jam grimpis ĝin 555 (kvincent kvindek kvin) fojojn,

Malfacile estas koni vin!

Do, pro ne vidos vin tra,

pro multe ke vi ne estas ĉi tie ,

pro multe da soleco,

Mi jam vidis la vento iru for...

La nubon al nesto.

La ĉieloj mallumigi,

La birdoj malaperas...

Kaj vi ne venis plu!

Tute tio estas simila 

al propra soleco

 sed, estas iluzio!

Vi estas ĉi tie ...

SED,  en mia koro neniel!

Terezinha Moutinho 08/04/13